کوچه به آل فاطمه خیرى نداشته

هر چند ناتوان شدى اما زپا نیفت
اى هشتمین عزیز،عزیز خدا نیفت
می ترسم آن که در بریزد به پهلویت
باشد زپا بیفت ولى بی هوا نیفت
کوچه به آل فاطمه خیرى نداشته
دیوار را بگیر و در این کوچه ها نیفت
مردم میان شهر تماشات می کنند
این بار را به خاطر زهرا بیا نیفت
دامان هیچکس به سرت سر نمی زند
حالا که نیست خواهر تو پس زپا نیفت
تکه حصیر خویش از این حجره جمع کن
اما به یاد نیمه شب بوریا نیفت

اما کلاغ روى همان ارتفاع پست . . .

در حسرت زیارتش ماندم،مانند یک روسیاه در ارتفاع پست:
هر روز در سکوت خیابان دوردست
روى ردیف نازکى از سیم می نشست
وقتى کبوتران حرم چرخ می زدند
یک بغض کهنه توى گلو داشت می شکست
باران گرفت بغض خدا هم شکسته بود
اما کلاغ روى همان ارتفاع پست
آهسته گفت من که کبوتر نمی شوم
تنها دلم به دیدن گلدسته ات خوش است ...

این غزل سروده سرکار خانم دکتر مژگان عباسلوست

انگور می خرند پذیرایى ات کنند

انگور می خرند پذیرایى ات کنند
مهمان جشن شوم یهودایى ات کنند
شکر خدا بر بدنت دشنه اى نخورد
قسمت نبود حضرت یحیایى ات کنند