شهادت سیدالساجدین زین العابدین به آستان حضرتش تعزیت

از سوزآفتاب پناه برده به سایه شتری!
آنکس که عالم امکان به زیرسایه اوست...

فراخوانی شعر، مرثیه و روضه . . .

اگر شما هم دوست دارید در مرثیه امام حسین علیه السلام کسی را بگریانید و به فوز ثواب لایحصی آن نائل شوید، با ارسال اشعار و مرثیه و روضه های مناسب هر روز از دهه اول محرم از فوز عظیم خدمت به تعظیم شعائر حسینی علیه السلام در این ماه محروم نمانید.

امید است که شعر برگزیده شما، به عنوان ذکر مصیبت در مجلس عزاء آسمان چشمی را در مصیبتِ قتیل العبرات، بارانی کند.

در همین زمینه به روایتی که در ادامه مطلب آورده ام عنایت کنید:

روز اول محرم به خدمت امام رضا علیه السّلام رسیدم . . .

شیخ صدوق (ره) در امالی از ابراهیم بن ابی المحمود روایت کرده که امام رضا علیه السّلام فرمودند:

(( ماه محرم ماهی بود که اهالی جاهلیت، جنگ و قتال را در آن ماه حرام می‌دانستند، ولی این امت جفاکار خون‌های ما را در آن ماه حلال دانستند و حرمت ما را هتک کرده و زنان و فرزندان ما را در آن ماه اسیر کردند. آتش در خیمه‌های ما افروخته و اموال ما را غارت کردند. حرمت حضرت رسالت (صلی الله علیه و آله) را در حق ما رعایت نکردند.

همانا مصیبت شهادت حسین (علیه السّلام) دیده‌های ما را مجروح گردانید و اشک ما را جاری کرده . عزیز ما را ذلیل گردانیده است و زمین کربلا مورث کرب و بلاء ما گردید.

پس باید بر حسین بگریند، همانا گریه بر آن حضرت گناهان بزرگ را فرو می‌ریزد.

سپس حضرت رضا علیه السّلام فرمودند: پدرم چون ماه محرم داخل می‌شد کسی آن حضرت را خندان نمی‌دید. و اندوه و حزن پیوسته بر او غالب می‌شد تا روز عاشورا. آن روز، روز مصیبت و حزن و گریه او بود و می‌فرمود: امروز روزی است که حسین (علیه السّلام) شهید شده است.

عوامل سعادت

عوامل سعادت

1. اخلاص در ولایت و محبت اهل بیت(ع)

2. عشق به جهاد و شهادت

3. ایثار و از خود گذشتگی

4. عبادت و عبودیت

5. اهمیت به نماز

6. تربیت صحیح

7. همسر خوب

8. همراهی با خوبان

9. انس با قرآن و حدیث

10. ایمان و خداشناسی

11. تفکر

12. مبارزه با نفس

13. وفای به عهد

14. نصیحت برای خدا

15. مقدم داشتن آخرت بر دنیا

16. سبقت در کارهای خیر

17. بصیرت

18. صبر بر مصایب و مشکلات

19. دوری از باطل

20. رقت قلب

21. کیاست و زیرکی

دفتر قصه ورق می خورد آرام آرام

یادم نمی رود، در پایان همایش شعر فاطمی امسال در شهر قم، وقتی حضار آماده خروج از سالن می شدند شاعری جوان به اصرار برگزار کنندگان همایش به روی سن آمد و در چند دقیقه، یکی از شاه کارهای شعرهای خود را ارائه کرد و جمعیت را با چشمانی گریان مبهوت شعر خود کرد. شعر حمیدرضا برقعی عزیز را تقدیمتان می کنم:

چشم وا کن احد آیینهء عبرت شد و رفت

 دشمن باخته بر جنگ مسلط شد و رفت

 آنکه انگیزه اش از جنگ غنیمت باشد

 با خبر نیست که طاعت به اطاعت باشد

داد و بیداد که در بطن طلا آهن بود

چه بگویم که غنیمت رکب دشمن بود

داد و بیداد برادر که برادر تنهاست

جنگ را وا مگذارید پیمبر تنهاست

 یک به یک در ملاء عام و نهانی رفتند

همه دنبال فلانی و فلانی رفتند

همه رفتند غمی نیست علی می ماند

جای سالم به تنش نیست ولی می ماند

مرد مولاست که تا لحظهء آخر مانده

دشمن از کشتن او خسته شده ٬در مانده

در دل جنگ نه هر خار و خسی می ماند

جگر حمزه اگر داشت کسی می ماند

مرد آن است که سر تا قدمش غرق به خون

آنچنانی که علی از احد آمد بیرون

می رود قصهء ما سوی سرانجام آرام

دفتر قصه ورق می خورد آرام آرام